Korepetycje koleżeńskie

Uczenie się i nauczanie: "4. Organizujemy wsparcie w nauce dla koleżanek i kolegów z naszej szkoły (koleżeńskie korepetycje) lub dla nauczycieli i nauczycielek w nauczaniu zdalnym (nauka obsługi nowego narzędzia internetowego)."

Dodano: 01.05.2021

autor:
Magdalena Przytarska

nazwa szkoły:
Zespół Szkół Łączności im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku

miejscowość:
Gdańsk

status:
zaakceptowana

ostatnia zmiana statusu:
2021-05-25 16:19

Opiszcie jak przebiegła realizacja wyzwania:

Na początek zdecydowaliśmy się przeprowadzić ankietę wśród uczniów, a potem nauczycieli. Wynik pokazał nam, że znaczna ilość uczniów ma problemy z przyswajaniem materiału, szczególnie przy przedmiotach ścisłych, takich jak matematyka oraz fizyka. W przypadku fizyki ponad 50% pytanych osób nie radzi sobie z nauką, a tylko 4,6% ankietowanych jest w stanie udzielić drugiej osobie pomocy z tego przedmiotu. Ogromne problemy uczniom sprawia również matematyka, jednak znacznie więcej osób mogłoby pomóc nadrobieniu zaległości (31,5%).W przypadku języka angielskiego jest to prawie 10% , jednak pomoc zaoferowałoby około 46% osób ankietowanych. W przypadku języka polskiego potrzeba pomocy oraz chęć jej udzielenia jest dosć podobna jak przy języku angielskim. Z tego co można zauważyć na załączonych wykresach, korepetycje to bardzo potrzebna i użyteczna pomoc dla uczniów, szczególnie w obecnych czasach, gdy lekcje nie zawsze prowadzone są w sposób w pełni jasny i zrozumiały dla każdego. Nagroda za koleżeńską pomoc jest dobrą formą uznania za długoterminową współpracę. W ten sposób również propagujemy takie postawy jak na przykład zaangażowanie poza lekcjami i bezinteresowna pomoc na rzecz rówieśników. Inicjatywa spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem wśród uczniów, wyniki pokazują dużą chęć do pomocy osobom z trudnościami w nauce. Stworzyliśmy specjalny zespół na MS Teams, ponieważ korzystamy z tej aplikacji na co dzień, więc jest to najprostsza i najszybsza forma komunikacji między uczniami, którzy w prosty sposób mogą się umawiać na lekcje. Chętni uczniowie wchodzą na kanał, gdzie została umieszczona tabelka z dostępnymi korepetytorami oraz informacją o nauczanym przedmiocie. Korepetytorzy oraz osoby, które chciałyby pomóc osobom z zagranicy, zgłaszają się poprzez opracowany przez nasz formularz. Lekcje mogą odbywać w wygodnej dla nich formie – online lub stacjonarnie. W przypadku pomocy osobom z zagranicy, piszą one do nas za pośrednictwem czatu prywatnego, uwzględniając swoje potrzeby i trudności. Cały czas monitorujemy nowe zgłoszenia korepetytorów poprzez formularz oraz aktualizujemy tabelkę na naszym zespole na MS Teams, jesteśmy też w kontakcie z członkami zespołu poprzez czat prywatny lub na forum zespołu oraz prowadzimy kampanię zachęcającą do umawiania się na wspólną naukę w mediach społecznościowych. Na chwilę obecną trzech z dwunastu korepetytorów nawiązało współpracę z uczniami, nauczane przedmioty to matematyka oraz język polski. Nasi korepetytorzy odbywają swoje pierwsze zajęcia, uczą się pracy z nowymi podopiecznymi. Współpraca zaczęła się tak naprawdę od zweryfikowania potrzeb i trudności ucznia, poprzez analizę jego poprzednich prac i rozmowy, z czym dany uczeń ma trudności oraz czego chciałby się nauczyć. Z koleżeńskich korepetycji korzysta dwóch uczniów, aktualnie pomagamy tez jednej osobie z zagranicy. Inicjatywa jest w trakcie rozwoju, jednak spotkała się z bardzo pozytywnym odbiorem wśród uczniów. Część z nich jednak zadeklarowała, że nie potrzebują ciągłej pomocy, ale chętnie w przypadku problemów z nauką zgłoszą się do korepetytora, dlatego też dołączyli do naszego zespołu.

Napiszcie kto był zaangażowany w realizację wyzwania (spoza zespołu projektowego)?

Tak naprawdę postanowiliśmy zaangażować całą szkolną społeczność - uczniów i nauczycieli, którzy bardzo licznie wypełnili nasze ankiety. Wyniki bardzo znacząco wpłynęły na przebieg naszych działań, ponieważ mieliśmy wiedzę, czego potrzebują nasi uczniowie oraz jak nauczyciele postrzegają pomoc koleżeńską i czy chcieliby nagrodzić uczniów dodatkową oceną. Całą inicjatywę tworzą uczniowie - my, korepetytorzy oraz ich podopieczni, z nieocenioną pomocą nauczycieli, którzy szukali w swoich klasach uzdolnionych osób do pomocy w nauce. Konsultowaliśmy się też z pedagogiem szkolnym, który podpowiedział nam aby zadbać też o uczniów obcokrajowców uczących się w naszej szkole.

Co było najtrudniejsze w realizacji wyzwania?

Początkowo trudność sprawiło nam dotarcie do osób, które tego wsparcia potrzebują. Na samym początku zgłosili się do nas korepetytorzy chętni do pomocy. Jednak z czasem udostępniając cyklicznie posty, w których tłumaczyliśmy jak wygląda nasza inicjatywa, zaczęli napływać do nas pierwsi podopieczni. Oprócz aktywności w mediach społecznościowych została przesłana wiadomość przez dziennik elektroniczny, w której szczegółowo wprowadziliśmy uczniów w ideę projektu. W ten sposób pokonaliśmy ten czasowy przestój i zaczęły odbywać się pierwsze lekcje. Na ten moment prężnie działamy i jesteśmy w kontakcie z uczniami, słuchając ich potrzeb, nowe osoby dołączają do zespołu na Teams. Obecnie mamy 12 korepetytorów i 10 uczniów.

Co Wam się udało/uważacie za sukces związany z realizacją tego wyzwania?

Uważamy, że największym sukcesem jest tak naprawdę satysfakcja uczniów ze zdobywanej wiedzy. Cieszymy się, gdy uczniowie informują nas, że uzyskali pomoc w szukanym przedmiocie i podejmują długoterminowe współprace. Za sukces uważamy również dobrą komunikację i pozytywny odbiór wśród nauczycieli, którzy sami podsyłają nam uczniów do projektu. Udało nam się również rozbudować inicjatywę koleżeńską o pomoc uczniom z zagranicy, którzy mają bariery językowe, nie odnajdują się w polskiej szkole, a zmiana i nowe otoczenie jest dla nich przytłaczające. Chcemy pomagać sobie nawzajem niezależnie od warunków - czy w szkole, czy w domach, a wspólna nauka przełamuje bariery, uczy pracy w grupie i poszerza nasze horyzonty. A każde nowe zgłoszenie w formularzu czy wiadomość prywatna z odpowiedzią na nasze pytania o powodzenie w szukaniu korepetytorów daje nam niesamowitą radość i satysfakcję z działania w tym projekcie.

Inne pliki związane z realizacją wyzwania

Linki związane z realizacją wyzwania:

https://www.facebook.com/157990534410049/posts/1564509107091511/?sfnsn=mo

Podobało Ci się

Wyróżnij

Skomentuj

Komentarze

Tomasz Szczypkowski

Mentor

Informacja zwrotna
25.05.2021 16:19

Droga grupo!

Dziękuje Wam bardzo za relacje i dodanie szczegółów, o które Was prosiłem.

Na wstępie chciałbym zwrócić uwagę na szczodrość w opisie działania, myślę że jest to jeden ze wskaźników jakości inicjatywy, ale przede wszystkim Waszej satysfakcji. Nie wierzę, że można tak wyczerpująco opisać wyzwanie, co do którego wartości nie macie osobistego przekonania! Pamiętam jak ze szczerym zaangażowaniem i ciekawością opowiadałyście o wynikach ankiety na spotkaniu ze mną (Aurelia i Julia) i w podobny sposób prezentowałyście je na debacie zorganizowanej przez męską część grupy. (Przy okazji duży plus za podział zadań w ramach grupy projektowej)

Podobnie jak Wy, chciałbym zacząć właśnie od ankiety, która otwiera litanię pozytywnych stron Waszego działania. Dzięki zbadaniu potrzeb uczniów pokazaliście, że jesteście samorządem słuchającym. Cudowne jest to, że w ten sam sposób zaczęły się spotkania z korepetytorami tj. od zweryfikowania trudności z jakimi zgłaszają się uczniowie. Brawo!

W tej samej ankiecie zaprosiliście do działania uczniów, którzy chcieliby świadczyć pomoc w nauce. Tym samym pokazaliście się jako samorząd włączający, dzięki któremu osoby spoza formalnych reprezentantów SU mogą aktywnie działać.

Bardzo spodobało mi się to w jaki sposób współpracujecie przy okazji pomocy koleżeńskiej z nauczycielami. Z jednej strony pomagają Wam znaleźć korepetytorów, a z drugiej wyrazili chęć ich nagradzania (ku Waszemu zaskoczeniu). Cieszę się, że sami postrzegacie pozytywny odbiór inicjatywy przez nauczycieli jako jeden z sukcesów Waszej inicjatywy.

Kolejnym mocnym punktem Waszego działania (nie po raz pierwszy), była komunikacja, którą również sami określiliście jako sukces. Po jak to określiliście początkowym przestoju, wykorzystaliście kolejny kanał komunikacji jakim jest e-dziennik i dodatkowo wyjaśniliście uczniom idee projektu, co zaowocowało zwiększeniem ilości korepetycji.

Nie sposób nie wspomnieć o rozwinięciu samopomocy koleżeńskiej na zagranicznych uczniów uczęszczających do Waszej szkoły, którzy mogą mierzyć się z trudnościami językowymi, kulturowymi i społecznymi. Szczerze mówiąc bardzo mnie ten wątek zainteresował i poruszył. Być może dlatego, że miałem okazję studiować za granicą i wiem jak wiele znaczy pomocna dłoń dla obcokrajowca. Niemniej zainspirowaliście mnie, że pomoc koleżeńska nie musi oznaczać jedynie wsparcia w nauce, ale dobrze aby obejmowała również działania włączające i integrujące. Myślę, że trudności z aklimatyzacją nie muszą dotyczyć jedynie uczniów zagranicznych, tak więc uważam, że to bardzo ciekawy kierunek, w którym warto rozwijać samopomoc koleżeńską, czego bardzo Wam życzę!

Pozwolę sobie podzielić się jeszcze jedną refleksją nt. „korepetycji koleżeńskich”. Napisaliście, że największą trudnością było zachęcenie uczniów do korzystania z pomocy. Z problemem tym mierzyły się wszystkie zespoły, które podjęły się tego wyzwania bez względu na poziom nauczania tj zarówno podstawówki, jak i szkoły średnie. Myślę, że słowem klucz mogą być tutaj właśnie słowa, jakich używamy przy okazji tej inicjatywy tzn.: pomoc, korepetycje, uczniowie mający problemy w nauce i tym podobne określenia moim zdaniem mogą pogłębiać poczucie wstydu i być dodatkową barierą dla osób o niskiej samoocenie.

Myślę, że warto zastanowić się nad sposobem przekazu, w którym zachęcamy uczniów do zaangażowania w inicjatywę i zmianę słownictwa np. zamiast korepetycje i pomoc – współpraca i wspólna nauka. Zamiast szukać osób, które mają kłopoty, problemy i nie radzą sobie z jakimś przedmiotem, spróbować zapytać o chętnych do poszerzenia wiedzy, ugruntowania wiadomości itp.

Jeśli będziecie zainteresowani kontynuowaniem bardzo szczytnej idei pomocy koleżeńskiej i chcielibyście, żeby więcej osób z niej skorzystało, myślę że warto poszukać również innych form przekazywania wiedzy np. zamiast, albo oprócz klasycznych korepetycji 1vs1, gdzie uczeń który umie, tłumaczy temu co nie umie, można zorganizować wspólne powtórki do sprawdzianu (w małych grupach), wspólne tworzenie notatek (np. w formie map myśli), może przygotowanie jakiegoś filmiku, w którym uczniowie swoimi słowami opowiedzą, bądź wyjaśnią problematyczne zagadnienie.

To są moje osobiste intuicje i nie mam pewności na ile zadziałają. Wydaje mi się, że niwelują ryzyko wchodzenia w asymetryczne role ucznia mentora, który wie i ucznia ucznia, który nie umie, a które mogą być przeszkodą dla potencjalnych odbiorców samopomocy koleżeńskiej.

Myślę jednak, że nie warto zbyt dużej wagi przykładać do ilości osób, które w tym roku skorzystały z pomocy. Moim zdaniem, nawet jeśli byłaby to jedna osoba, to zdecydowanie byłoby warto podjąć trud działania. Szczególnie, że nierzadko w tego typu inicjatywach potrzeba więcej czasu. Uczniowie muszą się przyzwyczaić i przekonać do takiej formy nauki, a pozytywna informacja zwrotna od uczniów, którzy już skorzystali, może być w tym bardzo pomocna.

Dziękuję Wam bardzo za pracę przy wszystkich inicjatywach i czuję olbrzymią radość i wdzięczność, że mogłem z Wami współpracować i obserwować jak działacie: Że jesteście samorządem słuchającym, włączającym, współpracującym z nauczycielami i wspierającym poczucie podmiotowości uczniów, elastycznym i kreatywnym, któremu nie straszne nauczanie zdalne. Jesteście dla mnie Bohaterami Szkoły Demokracji w Czasie Pandemii. Życzę Wam wielu sukcesów zarówno na płaszczyźnie samorządowej, ale także osobistej, miejcie spokojną końcówkę roku szkolnego i odpocznijcie w czasie wakacji.

Pozdrawiam,
Tomasz

Skomentuj relację