Kącik wypoczynku uczniów

Drodzy,

Dziękuję Wam bardzo za Waszą relację. Wygląda na to, że osiągnęliście zamierzony cel i bardzo żałuję, że musicie jeszcze odrobinę poczekać, aby zobaczyć reakcję Waszych koleżanek i kolegów na Wasz kącik odpoczynku.

Nie wiem, czy to zrobiliście, ale koniecznie pokażcie uczniom efekty pracy już teraz. Kącik na fotografiach prezentuje się doskonale. Ewidentnie stworzyliście miejsce od uczniów dla uczniów. Będąc pracownikiem banku zazdrościłem departamentowi odpowiedzialnemu za marketing sali zaaranżowanej na las (tapety, meble wykładzina). Teraz zazdroszczę Wam pustyni i puszczy. Byłoby cudownie, gdyby każda szkoła i każde biuro miało takie magiczne miejsca!

Z Waszej relacji płynie jeszcze jeden bardzo pozytywny przekaz, a mianowicie współpraca społeczności szkolnej. Zaangażowaliście w działanie, konserwatorów, nauczycieli polskiego i plastyki, rodziców oraz uczniów! Tym samym inicjatywa idealnie wpisuje się w idee samorządu włączającego.

Osobiście największe wrażenie zrobił na mnie fakt osiągnięcia porozumienia z dyrekcją. Napisaliście, że różnice zdań były jedną z największych trudności, a zarazem wypracowane wspólnego stanowiska uznaliście za największy sukces. Wyobrażam sobie, że rozmowy mogły być bardzo trudne, bo jednak pozycja dyrekcji jest znacznie silniejsza od SU. Dlatego tym bardziej doceniam, że osiągnęliście porozumienie na linii uczniowie – dorośli. To jest kwintesencja obszaru 4 tj. „Podejmowanie decyzji”.

Napisaliście, że decyzje odnośnie kształtu kącika wypoczynku podjęliście konsultując je z uczniami klas 8, w trakcie ich egzaminów próbnych. Myślę, że ograniczając się jedynie do najstarszych klas, nie wykorzystaliście w pełni możliwości współdecydowania. Być może wynikało to z ograniczeń związanych z pandemią, z drugiej strony niedawno czytałem Waszą relację z badana potrzeb, gdzie ankietę online wypełniło prawie 200 osób z różnych poziomów nauczania. Idea burzy mózgów z uczniami i wykorzystanie ich obecności w szkole, samo w sobie było bardzo dobrym przykładem działań włączających i samorządu słuchającego. Natomiast w tym wyzwaniu głównym celem jest budowanie poczucia sprawczości, tzn. żeby uczniowie mogli o czymś zadecydować. Tym razem mogli zadecydować jedynie ósmoklasiści, którzy przecież zaraz opuszczą szkołę. Trochę szkoda, że młodsze roczniki nie mogły głosować.

Formalnie zarówno to wyzwanie jak i całą Szkołę Demokracji macie zaliczoną, natomiast do końca roku szkolnego jeszcze 2 miesiące, w tym być może jeden, gdzie wrócicie fizycznie do szkoły. Bardzo Was zachęcam, żebyście spróbowali umożliwić wszystkim uczniom podjęcie decyzji. Żebyście Wszyscy mogli poczuli moc współdecydowania. Nie musi to być związane z Waszym kącikiem, może to być zupełnie inna inicjatywa np. co zrobicie, jak w końcu wrócicie do szkoły. Jeśli się zdecydujecie dajcie znać, jestem ciekawy Waszych wrażeń.

Podsumowując, cieszę się bardzo z Waszego sukcesu. Efekt naprawdę robi wrażenie i zazdroszczę Wam takiego miejsca odpoczynku. Ponadto podczas realizacji działań pokazaliście się jako samorząd słuchający i włączający ( współpraca całej społeczności szkolnej). Do pełni szczęścia brakuje jedynie umożliwienie wszystkim uczniom podjęcia decyzji. Niemniej jestem przekonany, że osiągnęliście ogromny sukces, głównie dzięki porozumieniu z dyrekcją. To jest chyba jedno z najtrudniejszych wyzwań dla samorządu uczniowskiego osiągnięcie konsensusu z dorosłymi, kiedy Wasze wizje są odmienne. Pomimo tego, że nie mogliście zrealizować wszystkich swoich zamierzeń, odnoszę wrażenie, że czujecie się usatysfakcjonowani i to jest moim zdaniem niezwykle ważne. Mam nadzieję, że było to dla Was pozytywne doświadczenie, które korzystnie wpłynie na rozwój Wasz i Waszej samorządności uczniowskiej.

Pozdrawiam,
Tomasz